Mężczyzna na tratwie z pni drzew zwanej „almadia”

Flis

none

Ta tysiącletnia tradycja polegająca na rzecznym spławie drewna została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.Jej początki sięgają czasów średniowiecza, kiedy to tratwami, oprócz drewna, transportowano drogami wodnymi również inne towary. Zresztą w dawnych czasach flisacy mogli spędzać wiele tygodni na tratwie, kiedy udawali się do odległych miejsc.

Światowe Dziedzictwo

Efektem wieloletniej tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie jest powstanie społeczności, która stała się ekspertem w zakresie technik wytwarzania i spławiania drewnianych tratw. Flisacy posługują się specyficznym słownictwem, a ich tratwy osiągają długość nawet 600 metrów.Taka praktyka jest przykładem spójności społecznej i zrównoważonego wykorzystania zasobów, takich jak drewno. W Hiszpanii flisactwo koncentruje się głównie we wspólnotach autonomicznych Aragonii, Kastylii-La Manchy, Katalonii, Nawarry i Wspólnoty Walenckiej. Odbywa się też kilka festynów związanych z flisem, takich jak Fiesta de la maderada w Cofrentes (Walencja), Maerà w Antella (Walencja), Día de la Almadía w Burgui (Nawarra), Diada de los Raiers (w Lleida) czy festyny flisaków, z których znane są Cuenca i Guadalajara.

Tratwa z pni drzew zwana „almadia”

Festyny te stanowią niepowtarzalną okazję do zobaczenia flisaków w akcji podczas spływu i zwykle towarzyszą im inne atrakcje, takie jak targi, parady, tradycyjna muzyka lub warsztaty dla wszystkich grup wiekowych.

Dowiedz się więcej o…