Klasztor Santo Domingo (Tui)

Wzorcowy przykład tego typu budowli sakralnych, jakie zakony żebracze – w tym przypadku mnisi franciszkańscy – wprowadzali w miastach i miasteczkach Galicji.

Klasztor został założony w roku 1330, zaś podziwianą obecnie budowlę rozpoczęto w XV wieku a zakończono w roku 1524. Kościół klasztorny jest świątynią gotycką z trójdzielną nawą (przebudowaną w stylu neoklasycystycznym w XVIII w.), wyraźnie zarysowanym transeptem i potrójną apsydą oraz solidnymi zewnętrznymi przyporami. Sklepienia są krzyżowe i żebrowe. Główna, klasycystyczna fasada posiada dzwonnicę, natomiast portal południowego ramienia transeptu jest gotycki, ze spiczastymi archiwoltami. Krużganek został odbudowany współcześnie. Wśród elementów rzeźbiarskich warto zwrócić uwagę na wsporniki (głowice belek) o tradycji romańskiej podtrzymujące gzyms oraz płaskorzeźby na gotyckim portalu ze sceną Objawienia Pańskiego na tympanonie.